herb podstawowy
wg Wikipedii
herb Hipocentaur
Inna nazwa: Hippocentaurus, Hipocentaurus, Hipocentaur, Kitaurus. Blazon: na tarczy ma być półczłowieka nagiego od głowy do pasa - centaura; od pasa koń, zamiast ogona wąż, głowę podniesioną ma ku owemu Człowiekowi. Lecz i Człowiek obrócony, albo nakręcony do węża, z łuku naciągnionego obyma rękami strzela strzałą w pysk wężowi, jednak jeszcze z łuku strzała nie wypuszczona, w Hełmie trzy pióra strusie, w jakim polu nie niemacz. Legenda herbowa: Prawda, te Św. Hieronim w życiu Św. Pawła pustelnika napisał, że gdy Św. Antoni pustelnik z natchnienia Boskiego, szukał Św. Pawła po głębokiej puszczy, obaczył podobne temu, jako się tu opisało, monstrum. Hippocentaurus go zowią pytał go tedy, gdzieby mąż Św. Paweł mieszkał, ale on coś tylko pomrukiwąjąc, i bardziej słowa łamiąc, niż mówiąc, rękę prawą wyciągnąwszy, na drogę tę, która ku Ś. Pawłowi ciągnęła, pokazał; sam zaś chybkim biegiem na obszerne pola skoczył. Czy to był diabeł, który dla ustraszenia Św. Antoniego, takie na sobie monstrum zmyślił, czy też tamta pustynia takie zwierzę rodzi, pewności nie mamy: póty Św. Hieronim. Zaś Mar. Victorius in schol. na to miejsce pisząc, twierdzi, że takich zwierząt żadna ziemia nigdy nie miała, ani ma, i Cicero o tym De natura Deorum tak mówi: Quis Centaurum fuisse, aut Chimeram putet? quaeve anus tam excors inveniri poterit, quae illa, quae quondam credebantur, apud inferos tormenta pertimescat? Aelianus świadek, ze pierwszego we Włoszech ziemianina, Maren nazwanego, że pierwszy, na koniu jeździć począł, Hippocentaurum zwać poczęto, a od tego czasu tym, którzy konie ujeżdżali, tenże tytuł dawano. Do Polski naszej wniesiony z Włoch za Juliusza Cesarza, czy też wtenczas, kiedy wiele szlachty Rzymskiej, uchodząc zagniewanego na siebie Cesarza Rzymskiego woli, z Libonem Palemonem do Litwy się wynieśli, i tam osiadłszy godne potomstwo rozrodzili. Z tych, ci tego herbu zażywali. Herbowi: Poniższa lista herbownych nie ma charakter kompletny. Pełen spis nazwisk nigdy nie istniał. Występowanie na liście nazwiska nie musi oznaczać, że konkretna rodzina pieczętowała się herbem Hippocentaurus. Często te same nazwiska są własnością wielu rodzin reprezentujących wszystkie stany dawnej Rzeczypospolitej, tj. chłopów, mieszczan, szlachtę. (razem rodzin: 96) Aleksandrowicz, Bachcza, Bachuz, Bortko, Dorszprung, Dowmont, Dubrawski, Dubrowicki, Dubrownicki, Dydziel, Dydziul, Ejmuntowicz, Ejmutowicz, Eymuntowicz, Gedgowd, Giecewicz, Gieczewski, Giedgowt, Giedrojć, Giedroyć, Giezgowt, Ginwił, Ginwiłł, Gogul, Gojtus, Holszański, Hornostaj, Hornostajski, Hurynowicz, Jamont, Jamontowicz, Jamontt, Jurażyc, Kamieński, Katank, Konjugowicz, Kozłowicz, Kulwiec, Kulwieć, Kulwiocki, Lebiedziowski, Lutyk, Lutyn, Mickiewicz, Micko, Mickowicz, Mieciecki, Mieciński, Mizgayłło, Nielub, Ostyk, Ostykowicz, Paliszewski, Płaskowski, Polewicz, Pukielewicz, Rakiewicz, Rodkiewicz, Rujkiewicz, Rukiewicz, Rukowicz, Rutkiewicz, Rutkowski, Ruykiewicz, Rymdziewicz, Siesicki, Sołomiej, Sołomin, Strawiński, Suchta, Szawelski, Szemiat, Szemiot, Szemiotowicz, Szerejko, Szerejkowicz, Szołomicki, Świrski, Talmontowicz, Trabski, Urmowski, Utenusowicz, Utenuszowicz, Wiazemski, Wiazeński, Wiaziemski, Wittort, Wojn, Wołożyński, Zdanowicz, Zuchowicz, Zywibunt, Żdan, Żdanowicz, Żuchowicz, Żywibunt. Najwcześniejsze wzmianki: Jan Aleksander Gorczyn pisał, że jest to herb rzymski. Mieli go ze sobą przywieźć na Litwę Rzymianie i dlatego go tam mało nie wszystkie domy co przednieysze używało. Według Kuropatnickiego herb z Włoch do Polski przyniesiony. Odmiany herbu:herb Denmark II
herb Gałagan
herb Gedroyć III
herb Gedroyć IV
herb Gedroyć V
herb odmiana Poraj II
Najwcześniejsze wzmianki: Giedroyciowie - książęta - pieczetowali się herbem Hipocentaur - Kitaurus. Część rodziny pieczętowała się herbem Poraj, a następnie po połączeniu obu herbów, Giedroyciowie zaczęli używać Hipocentaura a pod nim róża.herb Gedroyć Książę
wg Czechowski
wg Wikipedia
Najwcześniejsze wzmianki: ród kniaziowski (książęcy) pochodzenia litewskiego, biorący swój początek oraz nazwisko według jednych od legendarnego Giedrusa (brata wielkiego księcia litewskiego Trojdena), zaś według innych - od miejscowości Giedrojcie (lt: Giedraiciai). Herbowni: Giedroic, Giedrojć (Giedrojć-Juraha), Giedroyc, Gedroyć, Giedroyć (książęta), litewski Giedraitis.herbu Gedroyć Książę I
herb Hipocentaur II
Hipocentaur III
herb Hipocentaur IV
herb Hipocentaur-Juracha
herb Holszyński Książę
herb Kulwieć
herb Freiherr Roschütz von Bybenschütz
herb Siesicki
herb Siesicki Książę
24-03-2020